C-lotte in de Bush Bush
Door: Charlotte Wouters
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
01 April 2013 | Suriname, Paramaribo
Aloha daar!
De laatste vier dagen kan ik tot nu toe wel omschrijven als het toppertje van mijn Surinamereis. Samen met Dominique, Hilde, Emily en Mirthe trok ik vier dagen naar de jungle om de befaamde Voltzberg te trotseren.
Vorige donderdag vertrokken we. Eerst reden we 3h op een erg hobbelige weg met Bauxiet (een feloranje gronstrof). Aangezien de raampjes van tijd tot tijd openstonden, was men koppie net zoals bij Paghwa mooi gekleurd. Na een lunchpauze gingen we verder met de boot. Een houte bootje waar we 2,5h op moesten. Genieten van het uitzicht, genieten van de voetjes in het water, genieten van de zon... Ondanks de pijnlijke poep van de houte zitbank was het echt een aangenaam tochtje.
Eenmaal aangekomen op de Raleighvallen (zo noemt heel het domein), droegen we alles naar binnen en hingen we onze hangmatten op. Het was de bedoeling dat we nog konden gaan zwemmen maar aangezien het al donker was, kon dit niet doorgegaan. Ik at nog een soepje mee maar was zo stik-kapot dat ik maar in mijn hangmat ben gedoken.
De tweede dag was behoorlijk pittig: De beklimming van de Voltzberg. Na een tocht van 7,5km in de jungle, kwamen we aan aan de voet van de Voltzberg. Een heftige klim van 240 meter waarna we de top bereikten. Tijdens de klim werd er even halt gehouden bij een boompje waar klaarblijklijk een dikke spin in woonde. Vensky, onze gids, trok hem vrolijk uit zijn nestje en nam hem een beetje mee naar boven. Na lang twijfelen heb ik hem maar snel op mijn hand gezet. Niks ergs eigenlijk maar ik ben wel ongelooflijk fier op mezelf. Eenmaal op de top was het volop leuke kiekjes scoren. Erg leuk allemaal... tot we beseften dat we ook nog eens heel de wandeling terug moesten maken. Ik had intussen al twee dikke blaren op mijn hielen die er niet bepaald voor zorgde dat de tocht vlotter verliep. Het was wel de hemel op aarde toen we aan de waterval kwamen waar er ons was beloofd dat we er konden zwemmen na de tocht. Echt een zalige verfrissende duik.
Na dezelfde stevige wandeling en boottocht kwamen we weer aan bij onze slaapplaats. Daar kregen we lekker eten voorgeschoteld. In de late avond gingen we dan met zen allen op de rotsen zitten, genietend van een muziekje en een drankje. Het was erg gezellig.
De derde dag gingen we de moedervallen bezichtigen. Het was veel minder lang wandelen dan naar de Voltzberg en daar hoorde je me niet over klagen. Alles verliep vlotjes. Na een wandeling van een 1h, konden we genieten van een prachtig uitzicht over mooie watervalletjes. Normaal konden we daar zwemmen maar aangezien de stroomversnelling te sterk was, werd het afgeraden. Misschien had de aanwezigheid van piranha's en sidderalen er ook wel iets mee te maken.
In de namiddag hebben we eigenlijk de hele tijd gezwommen. Best wel freaky want 2m langs ons waren ze aan het vissen. Na een tijdje haalden de vissers vrolijk de 3e piranha uit het water. Toen besloten we maar om het gewoon bij zonnen te houden.
's Avonds kregen we een leuk optreden van de Raleighboys. Omdat we met ons groepje wel geintresseerd waren in een beetje traditionele hoempapoempamuziek, mochten we plaatsnemen in een huisje. Het was er superwarm maar een gigantisch feest. Na de nodige vrolijke drankjes, kropen we ons bedje -euh, hangmatje- in.
De volgende dag voeren en reden we terug naar Paramaribo. Jammer dat het zo snel was afgelopen. De komende twee weken zullen ook erg pittig worden qua tripjes. Ik kijk er erg hard naar uit!
Jullie horen nog van mij!
Liefs,
Lottie
De laatste vier dagen kan ik tot nu toe wel omschrijven als het toppertje van mijn Surinamereis. Samen met Dominique, Hilde, Emily en Mirthe trok ik vier dagen naar de jungle om de befaamde Voltzberg te trotseren.
Vorige donderdag vertrokken we. Eerst reden we 3h op een erg hobbelige weg met Bauxiet (een feloranje gronstrof). Aangezien de raampjes van tijd tot tijd openstonden, was men koppie net zoals bij Paghwa mooi gekleurd. Na een lunchpauze gingen we verder met de boot. Een houte bootje waar we 2,5h op moesten. Genieten van het uitzicht, genieten van de voetjes in het water, genieten van de zon... Ondanks de pijnlijke poep van de houte zitbank was het echt een aangenaam tochtje.
Eenmaal aangekomen op de Raleighvallen (zo noemt heel het domein), droegen we alles naar binnen en hingen we onze hangmatten op. Het was de bedoeling dat we nog konden gaan zwemmen maar aangezien het al donker was, kon dit niet doorgegaan. Ik at nog een soepje mee maar was zo stik-kapot dat ik maar in mijn hangmat ben gedoken.
De tweede dag was behoorlijk pittig: De beklimming van de Voltzberg. Na een tocht van 7,5km in de jungle, kwamen we aan aan de voet van de Voltzberg. Een heftige klim van 240 meter waarna we de top bereikten. Tijdens de klim werd er even halt gehouden bij een boompje waar klaarblijklijk een dikke spin in woonde. Vensky, onze gids, trok hem vrolijk uit zijn nestje en nam hem een beetje mee naar boven. Na lang twijfelen heb ik hem maar snel op mijn hand gezet. Niks ergs eigenlijk maar ik ben wel ongelooflijk fier op mezelf. Eenmaal op de top was het volop leuke kiekjes scoren. Erg leuk allemaal... tot we beseften dat we ook nog eens heel de wandeling terug moesten maken. Ik had intussen al twee dikke blaren op mijn hielen die er niet bepaald voor zorgde dat de tocht vlotter verliep. Het was wel de hemel op aarde toen we aan de waterval kwamen waar er ons was beloofd dat we er konden zwemmen na de tocht. Echt een zalige verfrissende duik.
Na dezelfde stevige wandeling en boottocht kwamen we weer aan bij onze slaapplaats. Daar kregen we lekker eten voorgeschoteld. In de late avond gingen we dan met zen allen op de rotsen zitten, genietend van een muziekje en een drankje. Het was erg gezellig.
De derde dag gingen we de moedervallen bezichtigen. Het was veel minder lang wandelen dan naar de Voltzberg en daar hoorde je me niet over klagen. Alles verliep vlotjes. Na een wandeling van een 1h, konden we genieten van een prachtig uitzicht over mooie watervalletjes. Normaal konden we daar zwemmen maar aangezien de stroomversnelling te sterk was, werd het afgeraden. Misschien had de aanwezigheid van piranha's en sidderalen er ook wel iets mee te maken.
In de namiddag hebben we eigenlijk de hele tijd gezwommen. Best wel freaky want 2m langs ons waren ze aan het vissen. Na een tijdje haalden de vissers vrolijk de 3e piranha uit het water. Toen besloten we maar om het gewoon bij zonnen te houden.
's Avonds kregen we een leuk optreden van de Raleighboys. Omdat we met ons groepje wel geintresseerd waren in een beetje traditionele hoempapoempamuziek, mochten we plaatsnemen in een huisje. Het was er superwarm maar een gigantisch feest. Na de nodige vrolijke drankjes, kropen we ons bedje -euh, hangmatje- in.
De volgende dag voeren en reden we terug naar Paramaribo. Jammer dat het zo snel was afgelopen. De komende twee weken zullen ook erg pittig worden qua tripjes. Ik kijk er erg hard naar uit!
Jullie horen nog van mij!
Liefs,
Lottie
-
01 April 2013 - 18:31
Laurien:
Ben weer de eerste!! Woehoew!!
Wauw, ben echt jaloers! Wat een trip! Geweldig verslag en ik denk dat je meer mensen dan ik alleen jaloers maakt. Wij zijn vandaag een dagje naar Amsterdam geweest. Geen piranha's of vogelspinnen gezien, maar ook fijn, hoor! Hartstikke gezellig! :) Amuseer je de volgende dagen nog!
xxx
-
02 April 2013 - 19:42
Besje:
Je bent zo schattig ! Je straalt op alle foto's
Ik mis u lottie xxx -
04 April 2013 - 18:10
Heidi:
Hoi Charlotte,
Leuke stage heb jij zeg! Dat is gewoon genieten zo te zien. Amuseer je en ondertussen zal uwe Stef wel aangekomen zijn en is het volop liefde :-)
grt
Heidi
